Category: കവിത

ആര്യഗോപി ഇരുചെവികളും നിർത്താതെ സംസാരിക്കുന്ന നേരംചുണ്ടും നാവുംഅനക്കമറ്റ്മിണ്ടാതെ ഉരിയാടാതെകണ്ണും പൂട്ടിയിരിക്കുന്നു.ഇരുചെവികളുംഅദൃശ്യമായതൊക്കെകാണാൻ തുടങ്ങുന്ന നേരംകാണാത്ത കിളിയെപ്പിടിക്കാൻഉന്നം പിടിച്ച് മൂക്ക്ആകാശം നോക്കിയിരിക്കുന്നു.ഇരുചെവികളുംതൊട്ടാൽപൊട്ടുംകുമിള പോൽവിറയ്ക്കുന്ന നേരംതൂവൽ മേഘത്തിന്റെഇടിമിന്നൽ കൊണ്ട്തലവട്ടം പൊന്നാകുന്നുചെവികൾചെവികൾ മാത്രമല്ലെന്നുംമരങ്ങൾക്കിടയിലൂടെഭൂമിയെ ചവിട്ടാതെചില്ലയിൽ ഊയലാടിഓരോ മുറിവിലുംഉമ്മ വയ്ക്കുന്നചുണ്ടുകളാണെന്നുംവാക്കിന്റെ ഖനിയാണെന്നുംഅറിഞ്ഞതു മുതൽഞാൻ എന്റെഞാത്തുകമ്മലുകൾആഴകടലിലെറിഞ്ഞു കളഞ്ഞു!

കെ ഗോപിനാഥൻ പുലർച്ചെ, അച്ഛൻ അമ്മയോടിങ്ങനെ. ‘അവനെ കണ്ടിട്ടു നാളേറെയായി’. മഴയുടെ ആൾകൂട്ടകരച്ചിലിൽ, വെളിച്ചം ജനലഴിയിലൂടെ പിളർന്നു കമിഴുമ്പോൾ ഇരുവരവറിയാതെ മലർന്നുറങ്ങുന്നു മകൻ. മുനയിറങ്ങിയ ആ നെഞ്ചിലെ  കുതിർന്നു കീറിയ രക്തഭൂപടത്തിലേക്ക് പിടഞ്ഞു ചിതറുകയാണ്, കാണേ വീണു പൊട്ടിയ ഒരു പരീക്ഷണ

സത്യൻ മാടാക്കര പുറത്തെ ഞാൻഅകത്തുള്ളവനെ നോക്കി ഒറ്റയ്ക്കു വാഗ്വാദം നടത്തുന്നു. അവികസിത വാക്കേറ്റം. അകത്ത് അയാളോളം കരിയില മൂടിക്കിടക്കുമ്പോൾ പുറത്തുള്ളവൻ കൂകുന്നു പൂ ഹോയ് … പൂ ഹോയ്… പുറത്ത്  കമ്മീഷന്റെ കലപില പൊന്നാടയ്ക്കുള്ള നോട്ടം എന്തെങ്കിലും ഒരു ഉന്നം. അകത്ത്

രാജൻ സി എച്ച് ഭൂരിപക്ഷം മരണങ്ങളും അനാഥമാണ്, പകർപ്പവകാശമില്ലാത്തവ. എന്നാൽ ചില മരണങ്ങളെങ്കിലുമുണ്ട് പകർപ്പവകാശമുള്ളതായി. അമ്പതല്ല അമ്പതിനായിരം വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞാലും കാലഹരണപ്പെടാത്തവ. നോക്കൂ,യേശുദേവന്റെ മരണം. കുരിശിൽക്കിടന്നുള്ള അന്ത്യശ്വാസം. പകർപ്പവകാശം നേടിയ കുരിശുകളുണ്ട് ലോകമാകെ ആ വിശുദ്ധസന്ദർഭങ്ങളെ ശില്പപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട്. ശ്രീരാമന് സരയുവുണ്ട് എല്ലാ

അജിത്രി ആജീവനാന്തംജയിൽ വാസത്തിന് ചീട്ടുകിട്ടിയൊരാൾ അന്ന് മാത്രം പരോൾ വരുന്ന പോലെയാണ് ചപ്പാത്തി പരത്തിയത് കുറുമ പാത്രത്തിൽ കുറച്ച് മാറ്റി വെച്ചത് ഒറ്റ രാത്രിയിൽ ഒപ്പു വെയ്ക്കപ്പെട്ട് ദേഹം കുനിച്ച് വിനയപ്പെടുന്ന സർക്കാർ മുദ്രയുള്ള ഉത്തരവുകൾ ആലിപ്പഴങ്ങളായി തണുക്കുന്ന മൺ ചെരാതുകൾ

നീണ്ട മുടിയിഴകളിലെമുല്ലപ്പൂ ഗന്ധം ഉന്മാദമായിരുന്ന പഴയകാല ഓർമ്മയിലാവാംപൂവ് വേണോ എന്നവൻ ചോദിച്ചു മുടിയിഴകളുടെ സൗന്ദര്യ സങ്കൽപം പാടേ മാറിപ്പോയ എനിക്ക്വേണ്ടെന്ന് പറയേണ്ടി വന്നുഒപ്പം ആ ചോദ്യം അവളുടെ കണ്ണിലുംകത്തി നിന്ന വിളക്ക് പോലെ അണയുന്നത് കണ്ടു. ജീവിതം മുഴം അളന്നു മുറിച്ചുവിൽക്കുമ്പോൾ

.